Siedem Grzechów Głównych w XXI Wieku: Nowe Oblicza Starych Wad

Każdy z grzechów głównych przejawia się inaczej w nowoczesnym kontekście, a ta lista odzwierciedla, jak mogą się one dzisiaj objawiać. Spowiedź z tych grzechów jest krokiem ku samopoznaniu, skrusze i duchowemu wzrostowi w katolickiej wierze.

Oczywiście, oto pełne tłumaczenie na język polski:


1. Pycha

  • Wierzenie, że jest się moralnie lub duchowo lepszym od innych, szczególnie od niewierzących lub tych, którzy myślą inaczej.
  • Odmawianie przyznania się do błędów i zachowywanie się w sposób arogancki lub pogardliwy wobec innych.
  • Odrzucanie korekty od innych lub od Kościoła, wierząc, że wie się więcej lub jest się „lepszym” od innych.
  • Ciągłe krytykowanie innych za ich wygląd, styl życia lub decyzje.
  • Publikowanie w mediach społecznościowych w celu pokazania się jako „idealny” wzór wiary, aby otrzymać pochwały.

2. Chciwość

  • Gromadzenie dóbr lub pieniędzy bez dzielenia się z potrzebującymi, mimo że jest to możliwe.
  • Posiadanie obsesji na punkcie sukcesu finansowego lub statusu społecznego, stawiając to przed rodziną i wiarą.
  • Nie płacenie pracownikom uczciwego wynagrodzenia lub wykorzystywanie osób w trudnych sytuacjach.
  • Odmawianie wkładu w utrzymanie Kościoła lub w dzieła charytatywne.
  • Wykorzystywanie możliwości finansowych bez etyki, np. w inwestycjach oszukańczych lub spekulacyjnych.

3. Pożądliwość

  • Konsumowanie treści pornograficznych i usprawiedliwianie tego jako coś „normalnego” lub „bez konsekwencji”.
  • Udzielanie się w relacjach seksualnych poza małżeństwem lub korzystanie z aplikacji i mediów społecznościowych w celu spotkań na jedną noc.
  • Utrzymywanie niewierności i systematyczne jej ukrywanie.
  • Obsesja na punkcie wyglądu fizycznego własnego lub innych w sposób pożądliwy.
  • Fantazjowanie o innych osobach lub posiadanie nieczystych myśli, nawet w małżeństwie.

4. Gniew

  • Odpowiadanie agresywnie w mediach społecznościowych na osoby o odmiennych opiniach, szczególnie na tematy związane z wiarą i moralnością.
  • Trzymanie urazy wobec kogoś, kto popełnił wykroczenie lub myśli inaczej.
  • Reagowanie przemocą fizyczną lub werbalną wobec rodziny, współpracowników lub obcych osób.
  • Życzenie komuś źle, gdy osiągnął sukces lub zdobył coś, czego się pragnęło.
  • Bycie niezdolnym do przebaczenia, nawet po wielu latach, i żywienie urazy lub chęci zemsty.

5. Obżarstwo

  • Regularne jedzenie lub picie w nadmiarze, aż to szkodzi zdrowiu.
  • Spożywanie jedzenia lub napojów jako sposób na wypełnienie pustki emocjonalnej, bez kontroli lub umiaru.
  • Wydawanie zbyt dużej ilości pieniędzy na luksusowe posiłki lub drogie napoje tylko po to, aby zaspokoić własną przyjemność.
  • Marnowanie jedzenia bez uwzględnienia potrzebujących lub ochrony środowiska.
  • Picie alkoholu lub zażywanie narkotyków do utraty kontroli nad sobą i wykonywania czynów, których się potem żałuje.

6. Zazdrość

  • Pragnienie pozycji, osiągnięć lub dóbr materialnych innych i czucie się źle z powodu ich sukcesu.
  • Obojętne porównywanie się z innymi w mediach społecznościowych i rozwijanie poczucia niższości lub urazy.
  • Tajemnicze życzenie, aby komuś poszło źle lub stracił to, co ma.
  • Krytykowanie lub dyskredytowanie innych tylko dlatego, że mają to, czego się pragnie.
  • Bycie niezdolnym do szczerzej radości z sukcesów przyjaciół lub członków rodziny.

7. Lenistwo

  • Rezygnowanie z uczestniczenia w Mszy Świętej lub unikanie sakramentów z powodu wygody lub braku zainteresowania.
  • Zaniedbywanie swoich obowiązków rodzinnych, zawodowych lub duchowych, odkładając je na „później”.
  • Unikanie modlitwy lub osobistej refleksji, preferując poświęcanie czasu powierzchownym aktywnościom.
  • Spędzanie zbyt dużej ilości czasu w mediach społecznościowych, grach komputerowych lub rozrywce, bez budującego celu.
  • Nieskończone odkładanie pokuty lub osobistej konwersji, sądząc, że „będzie jeszcze czas później”.

O catholicus

Pater noster, qui es in cælis: sanc­ti­ficétur nomen tuum; advéniat regnum tuum; fiat volúntas tua, sicut in cælo, et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie; et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris; et ne nos indúcas in ten­ta­tiónem; sed líbera nos a malo. Amen.

Zobacz także

Grób jest pusty! A czy Twoje serce jest pełne Jego obecności?

Zaproszenie do życia Zmartwychwstaniem – dziś i na zawsze Wprowadzenie: Krzyk, który zmienił wszystko „Nie …

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

error: catholicus.eu