Powiązane artykuły
Wielki Czwartek to dzień głębokiej refleksji dla chrześcijan, ponieważ upamiętnia Ostatnią Wieczerzę Jezusa z Jego uczniami, obmycie nóg oraz moment, w którym Chrystus ustanowił Eucharystię. Jednak jednym z najbardziej poruszających i przemieniających aspektów tego dnia jest nowe przykazanie, które Jezus dał swoim apostołom: „Miłujcie się wzajemnie, jak Ja was umiłowałem” (J 13,34). To przykazanie nie tylko podsumowuje istotę przesłania Jezusa, ale także stawia przed nami wyzwanie, aby żyć życiem ofiarnej miłości, pokory i służby. W tym artykule przyjrzymy się znaczeniu tego przykazania, jego znaczeniu w naszym codziennym życiu oraz temu, jak możemy je zastosować w świecie, który tak bardzo potrzebuje autentycznej miłości.
Kontekst przykazania: Ostatnia Wieczerza
Przykazanie miłości zostało dane przez Jezusa podczas Ostatniej Wieczerzy, intymnego i głęboko znaczącego momentu. Jezus wiedział, że Jego godzina jest bliska i że wkrótce zostanie zdradzony, aresztowany i ukrzyżowany. W tym kontekście postanowił podzielić się z uczniami przesłaniem, które stanowiło sedno Jego nauczania: miłością. Nie była to miłość powierzchowna czy warunkowa, ale miłość, która odzwierciedlała Jego własną – miłość, która oddaje się aż do końca.
Jezus nie tylko mówił o miłości; okazywał ją poprzez czyny. Przed daniem tego przykazania umył nogi swoim uczniom, akt pokory i służby, który zburzył wszelkie oczekiwania tamtych czasów. Poprzez ten gest Jezus pokazał, że prawdziwa miłość nie polega na władzy czy wielkości, ale na służeniu innym z hojnym sercem.
Miłość Jezusa: Wzór do naśladowania
Kiedy Jezus mówi: „jak Ja was umiłowałem”, zaprasza nas, abyśmy spojrzeli na Jego życie jako na doskonały przykład miłości. Miłość Jezusa była:
- Bezwarunkowa: Jezus kochał wszystkich, nawet tych, którzy Go zdradzili, zaparli się Go lub ukrzyżowali. Jego miłość nie zależała od czynów innych, ale od Jego boskiej natury.
- Ofiarna: Jezus oddał swoje życie za nas. Jego miłość nie była tylko słowami, ale konkretnymi czynami, które osiągnęły swój szczyt w najwyższej ofierze na krzyżu.
- Pokorna: Jezus, będąc Bogiem, stał się sługą. Umył nogi swoim uczniom, pokazując, że prawdziwa miłość nie szuka, by jej służono, ale by służyć.
- Przebaczająca: Z krzyża Jezus przebaczył swoim oprawcom. Jego miłość nie trzyma się urazy, ale szuka pojednania i uzdrowienia.
To właśnie taką miłość jesteśmy wezwani naśladować. Nie jest to miłość łatwa czy wygodna, ale miłość, która wymaga oddania, poświęcenia i pokory.
Nowe przykazanie: Dlaczego jest „nowe”?
Jezus nazywa to przykazanie „nowym”, ale dlaczego? Stary Testament już mówił o miłowaniu bliźniego (Kpł 19,18). Nowość polega na miarze i wzorcu tej miłości: „jak Ja was umiłowałem”. Miłość chrześcijańska nie ogranicza się do miłowania tych, którzy nas kochają lub z którymi czujemy się komfortowo. Jest to miłość, która przekracza ludzkie bariery i rozciąga się nawet na nieprzyjaciół (Mt 5,44).
Ta miłość jest nowa, ponieważ opiera się na łasce i prawdzie Chrystusa. Nie jest to tylko uczucie, ale świadoma decyzja, aby naśladować Jezusa w naszym sposobie odniesienia do innych.
Miłość jako znak rozpoznawczy uczniów Chrystusa
Jezus powiedział: „Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali” (J 13,35). Miłość nie jest tylko zaleceniem; jest znakiem rozpoznawczym naśladowców Chrystusa. W świecie naznaczonym podziałami, egoizmem i obojętnością, chrześcijańska miłość musi być światłem, które świeci w ciemności.
Ta miłość nie powinna być przeżywana tylko wewnątrz wspólnoty chrześcijańskiej, ale musi rozciągać się na wszystkich, zwłaszcza na najbardziej potrzebujących: ubogich, marginalizowanych, chorych i cierpiących. Jak przypomina nam św. Jan: „Jeśliby ktoś mówił: «Miłuję Boga», a brata swego nienawidził, jest kłamcą” (1 J 4,20).
Wyzwania w życiu przykazaniem miłości
Życie tym przykazaniem nie jest łatwe. W naszym codziennym życiu stajemy przed sytuacjami, które wystawiają na próbę naszą zdolność do miłowania:
- Egoizm: Często stawiamy własne potrzeby ponad potrzeby innych.
- Uraza: Trzymanie się urazy uniemożliwia nam miłowanie tak, jak Chrystus nas umiłował.
- Obojętność: W szybkim świecie łatwo jest przeoczyć potrzeby tych wokół nas.
- Kultura odrzucenia: Żyjemy w społeczeństwie, które ceni ludzi za to, co mają lub produkują, a nie za to, kim są.
Aby przezwyciężyć te wyzwania, potrzebujemy łaski Bożej. Chrześcijańska miłość nie jest czymś, co możemy osiągnąć o własnych siłach; jest darem, który otrzymujemy od Boga i o który musimy prosić w modlitwie.
Jak żyć przykazaniem miłości w praktyce
- Służyć innym: Idąc za przykładem Jezusa, możemy szukać okazji do służenia innym, zwłaszcza najbardziej potrzebującym. Może to być poprzez wolontariat, działalność charytatywną lub po prostu bycie obecnym dla tych, którzy nas potrzebują.
- Przebaczać: Przebaczenie jest potężnym wyrazem chrześcijańskiej miłości. Przebaczenie nie oznacza zapomnienia czy usprawiedliwiania zła, ale uwolnienie się od urazy i otwarcie drzwi do pojednania.
- Miłować nieprzyjaciół: Jest to być może najtrudniejszy aspekt przykazania Jezusa. Miłowanie tych, którzy nas skrzywdzili, wymaga szczególnej łaski, ale jest możliwe z pomocą Boga.
- Żyć we wspólnocie: Chrześcijańska miłość jest przeżywana we wspólnocie. Aktywne uczestnictwo w życiu Kościoła, wspieranie naszych braci i sióstr w wierze oraz budowanie autentycznych relacji to konkretne sposoby życia tym przykazaniem.
- Rozważać miłość Chrystusa: Medytacja nad Męką Jezusa pomaga nam zrozumieć głębię Jego miłości i inspiruje nas do miłowania tak, jak On.
Wpływ chrześcijańskiej miłości na świat
Przykazanie miłości nie jest tylko duchowym ideałem; ma moc przemieniania świata. Kiedy żyjemy tą miłością, stajemy się narzędziami pokoju, sprawiedliwości i pojednania. Chrześcijańska miłość może leczyć rany, budować mosty i przynosić nadzieję zranionemu światu.
W świecie naznaczonym przemocą, nierównością i samotnością, miłość Chrystusa jest bardziej potrzebna niż kiedykolwiek. Jak powiedziała św. Matka Teresa: „Nie wszyscy możemy czynić wielkie rzeczy, ale możemy czynić małe rzeczy z wielką miłością”.
Zakończenie: Wezwanie do miłowania jak Chrystus
Przykazanie Jezusa w Wielki Czwartek, „Miłujcie się wzajemnie, jak Ja was umiłowałem”, jest radykalnym wezwaniem do życia życiem autentycznej miłości. Ta miłość nie jest przelotnym uczuciem, ale codzienną decyzją, aby naśladować Chrystusa w naszym sposobie odniesienia do innych.
W ten Wielki Czwartek prośmy Boga o łaskę miłowania tak, jak On nas umiłował. Niech nasza miłość będzie odbiciem Jego miłosierdzia, świadectwem Jego obecności w świecie i światłem, które prowadzi innych do Niego. Jak przypomina nam św. Paweł: „Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość – te trzy: z nich zaś największa jest miłość” (1 Kor 13,13).
Niech to przykazanie miłości będzie centrum naszego życia i siłą, która popycha nas do bycia prawdziwymi uczniami Chrystusa.
