Powiązane artykuły
Żyjemy w trudnych czasach dla Kościoła. Skandale, zamieszanie doktrynalne, prześladowania zewnętrzne, a — być może jeszcze boleśniejsze — wewnętrzne podziały.
Wielu zwykłych katolików — świeckich wiernych — odczuwa smutek, zamęt, a nawet bezsilność.
Co może zrobić „zwykły świecki” wobec takiego kryzysu?
Odpowiedź, pełna mocy i nadziei, brzmi: Nie jesteś tylko świeckim!
Twoja misja jest wielka, prorocka i absolutnie niezbędna.
Dziś zapraszam Cię, abyś na nowo odkrył — w świetle teologii i historii Kościoła — Twoją niezastąpioną rolę jako ochrzczonego w odnowie i uświęceniu Ciała Chrystusa.
1. Świecki w centrum historii Kościoła
Od pierwszych wieków świeccy nie byli biernymi obserwatorami ewangelizacji czy obrony wiary.
Pomyśl o takich postaciach jak:
- Święty Justyn Męczennik, filozof świecki, który bronił wiary przed pogańskimi cesarzami.
- Święta Perpetua, młoda matka i męczennica, która heroicznie wyznała swoją wiarę.
- Święta Katarzyna ze Sieny, tercjarka dominikańska (czyli świecka konsekrowana), która w XIV wieku nawoływała papieży i królów do reformy Kościoła.
Uczą nas oni jasnej prawdy: bycie świeckim nie oznacza bierności. Przeciwnie, jest powołaniem do aktywnego apostolatu, świętości, obrony prawdy i publicznego świadectwa o Chrystusie.
2. Fundament teologiczny: uczestnictwo w prorockim urzędzie Chrystusa
Podstawą tej misji jest chrzest. To nie tylko rytuał inicjacji, ale prawdziwe nowe narodzenie, które upodabnia nas do Chrystusa w Jego potrójnym urzędzie: kapłańskim, prorockim i królewskim.
Jak naucza Sobór Watykański II w Lumen Gentium (nr 12):
„Wierni na mocy swego królewskiego namaszczenia mają udział w kapłańskim, prorockim i królewskim urzędzie Chrystusa.”
- Kapłańskim: ofiarowując swoje codzienne życie jako duchową ofiarę.
- Prorockim: głosząc prawdę Ewangelii słowem i życiem.
- Królewskim: porządkując świat według Bożego zamysłu, począwszy od własnego życia.
Zatem działanie prorockie nie jest zarezerwowane tylko dla duchownych. Każdy ochrzczony jest wezwany, by być głosem prawdy i rozeznawać znaki czasu.
Święty Paweł wzywa nas z mocą:
„Ducha nie gaście, proroctw nie lekceważcie! Wszystko badajcie, a co szlachetne — zachowujcie!”
(1 Tesaloniczan 5,19-21)
3. Rola prorocka w czasach kryzysu: światło w ciemności
Właśnie w czasach zamętu i ciemności powołanie prorockie świeckich staje się jeszcze bardziej decydujące.
Ale uwaga: prawdziwy prorok nie jest buntownikiem ani siejącym podziały.
Prawdziwy prorok, jak widzimy w Piśmie Świętym, jest przede wszystkim wiernym świadkiem Boga, gotowym znieść niezrozumienie, samotność, a nawet prześladowanie, nigdy nie przestając głosić prawdy w imieniu Boga.
Dziś świeccy są wezwani, aby:
- Solidnie formować się w doktrynie katolickiej, aby nie być „miotanym lada wiatrem nauki” (por. Ef 4,14).
- Śmiało świadczyć o wierze, w rodzinie, w pracy, w społeczeństwie.
- Bramić liturgii, zdrowej doktryny i moralności chrześcijańskiej, z miłością, ale bez kompromisów względem prawdy.
- Towarzyszyć, upominać i korygować członków Kościoła, w tym kapłanów i biskupów, zawsze z szacunkiem, ale i z odwagą Ducha Świętego.
Głos dobrze uformowanego i wiernego wiernego może być latarnią klarowności dla wielu oraz wezwaniem do nawrócenia — także dla pasterzy Kościoła.
4. Praktyczne zastosowania: jak dziś żyć swoim prorockim powołaniem
Oto praktyczny przewodnik teologiczno-pasterski, jak działać jako prorocki świecki w obecnym kryzysie:
4.1. Solidna i ciągła formacja
- Studiuj Pismo Święte, Katechizm Kościoła Katolickiego i autentyczne dokumenty Magisterium.
- Nie zadowalaj się streszczeniami czy opiniami: sięgaj do źródeł.
- Uczestnicz w kursach formacyjnych i programach wiernych prawdzie katolickiej.
4.2. Intensywne życie sakramentalne
- Częsta spowiedź: przynajmniej raz w miesiącu, a jeśli potrzeba, częściej.
- Eucharystia: uczestnicz z pobożnością we Mszy Świętej i przyjmuj Chrystusa z czystym sercem.
- Adoracja eucharystyczna: źródło wewnętrznej siły i rozeznania duchowego.
4.3. Stała modlitwa
- Codziennie wyznacz stały czas na modlitwę osobistą.
- Odmawiaj Różaniec Święty: potężną broń w walce duchowej.
- Często wzywaj Ducha Świętego, aby otrzymać dar rozeznania.
4.4. Publiczne świadectwo
- Nie ukrywaj swojej wiary w środowiskach nieprzychylnych.
- Mów o Chrystusie naturalnie, bez fanatyzmu, ale i bez wstydu.
- Żyj spójnie: Twoje życie ma być pierwszym świadectwem.
4.5. Braterskie upomnienie i towarzyszenie
- Widząc błędy czy nadużycia w Kościele, nie milcz, ale działaj z miłością i szacunkiem.
- Pisz uprzejme listy, przedstawiaj swoje uwagi w sposób ugruntowany i korzystaj z odpowiednich kanałów komunikacji.
- Pamiętaj: upominać to nie brak szacunku, lecz miłość w prawdzie.
5. Wielkie wezwanie: stać się świętym, aby odnowić Kościół
Nie ma prawdziwej reformy Kościoła bez osobistej świętości.
Nie czekaj, aż „inni” coś zmienią. Bóg liczy na Ciebie, na Twoje codzienne akty wierności, na Twoje ciche, ale stanowcze „tak”.
Święty Franciszek z Asyżu, w czasach głębokiego kryzysu Kościoła, nie ograniczył się do krytyki. Dał się pochłonąć ogniowi Ducha Świętego, radykalnie żył Ewangelią i w ten sposób odnowił cały Kościół.
Dziś Pan mówi także do Ciebie:
„Wy jesteście solą ziemi… Wy jesteście światłem świata.”
(Mateusz 5,13-14)
Nie lękaj się. Nie jesteś „tylko” świeckim. Jesteś posłanym. Jesteś świadkiem. Jesteś prorokiem.
Zakończenie: Obudź się, świecki, i bądź światłem w ciemności!
Dziś Kościół bardziej niż kiedykolwiek potrzebuje świeckich, którzy z pasją i prawdą będą żyli swoim prorockim powołaniem.
Nie z urazy, nie z pychy, ale z posłuszeństwa Bogu, miłości do Kościoła i niestrudzonej miłości do prawdy.
Przyszłość wiary w wielu miejscach zależy od odwagi świeckich. Zależy od Ciebie.
Pamiętaj: nie jesteś biernym widzem. Jesteś żywą komórką Ciała Chrystusa. A w Nim Twój głos, Twoje świadectwo i Twoja świętość mogą zmienić historię.
Odwagi!
To czas świętych!
To czas proroków!
