Powiązane artykuły
Wprowadzenie: Gdy jeden upada, Bóg powołuje innego
W historii pierwotnego Kościoła istnieje imię, które, choć pojawia się krótko w Nowym Testamencie, niesie ze sobą ogromne znaczenie symboliczne i teologiczne: Maciej, dwunasty apostoł. Często przyćmiony przez Piotra, Jana, Pawła czy nawet Judasza Iskariotę, Maciej uosabia postać wierności, naprawy, boskiego wyboru – postać, która nadal ma wiele do powiedzenia nam dzisiaj, w czasach, gdy jesteśmy wezwani do odbudowy tego, co zostało zranione lub zdradzone.
Ten artykuł ma na celu przywrócenie jego pamięci, zrozumienie jego boskiego wyboru, ponowne odkrycie jego roli w ciągłości apostolskiej i, przede wszystkim, pokazanie, jak jego życie przemawia do nas teraz, właśnie teraz, gdy Kościół stara się pozostać wierny w niespokojnym świecie. Jeśli kiedykolwiek czułeś się „na drugim planie”, „nie głównym bohaterem”, jeśli pracowałeś w ciszy Królestwa bez wielkiego uznania, jeśli przyszedłeś „po innych”, Maciej jest twoim wzorem. Co więcej: jest żywym dowodem na to, że Duch Święty działa właśnie wtedy, gdy wszystko wydaje się stracone.
1. Kim był Maciej? Człowiek przed apostołem
Imię Maciej pochodzi z hebrajskiego Mattityah, co oznacza „dar Boży”. To nie jest drugorzędny szczegół: jego tożsamość już niesie ze sobą prawdę teologiczną. Przed zostaniem apostołem, Maciej był jednym z wiernych uczniów, którzy podążali za Jezusem od początku, od czasu, gdy Jan go ochrzcił w Jordanie, aż do dnia Wniebowstąpienia (Dz 1,21-22).
Chociaż nie jest wspomniany w Ewangeliach, był obecny w grupie bliskich uczniów, wśród tych, którzy „wytrwali” z Jezusem. Nie był przypadkowy, ale człowiekiem sprawdzonym w wierności. Kimś, kto nie szukał rozgłosu, ale został wybrany, ponieważ zawsze pozostawał.
2. Kontekst: Rana pozostawiona przez Judasza
Po tragicznym akcie zdrady i śmierci Judasza Iskarioty, kolegium apostolskie zostaje złamane. To nie tylko bolesna strata: to pęknięcie w ciele Kościoła. Obecność dwunastu apostołów nie była przypadkowa: reprezentowała dwanaście pokoleń Izraela, całość nowego ludu Bożego.
Piotr, z typowym dla przewodnika rozeznaniem, rozumie, że ta rana musi zostać uleczona. W Dziejach Apostolskich 1,15-26, podejmuje inicjatywę i proponuje wspólnocie, aby zastąpić Judasza, aby ktoś nowy „stał się z nami świadkiem jego zmartwychwstania” (Dz 1,22). Przedstawiono dwóch mężczyzn: Józefa, zwanego Barsabaszem (przydomek Sprawiedliwy) i Macieja.
Modlą się: „Ty, Panie, który znasz serca wszystkich, wskaż, którego z tych dwóch wybrałeś” (Dz 1,24). Następnie rzucają losy – praktyka stosowana również w Starym Testamencie, aby poznać wolę Bożą – i los padł na Macieja. „I został zaliczony do jedenastu apostołów” (Dz 1,26).
To nie jest wybór polityczny. To nie jest demokratyczne głosowanie. To akt duchowy: to sam Bóg wybiera. Maciej nie został wybrany przez ludzi, ale przez Boga. To Bóg leczy ranę spowodowaną przez niewiernego apostoła i wybiera nowego.
3. Sukcesja apostolska: Lekcja dla dzisiejszego Kościoła
Maciej jest pierwszym apostołem wybranym po Zmartwychwstaniu i Wniebowstąpieniu. Ten fakt ma ogromne znaczenie teologiczne: Kościół, prowadzony przez Ducha, ma autorytet, aby kontynuować misję Chrystusa nawet po jego wniebowstąpieniu. Wybór Macieja potwierdza legitymację sukcesji apostolskiej.
To nie jest abstrakcyjna doktryna. To prawda, która nas dotyka: gdy jeden upada, Bóg powołuje innego, ponieważ misja Kościoła nie zostaje przerwana z powodu ludzkich ograniczeń. Judasz zdradził, ale Bóg nie pozostawił swojego dzieła niedokończonego. Powierzył je innemu wiernemu sercu.
Maciej staje się zatem symbolem cichej, ale istotnej służby. Nie był najbardziej znany. Nie miał tytułów. Ale był tam. Zawsze. A gdy nadszedł czas, Bóg go wybrał.
4. Co się stało z Maciejem? Tradycje, męczeństwo i misja
Po jego wyborze, Maciej nie jest już wspomniany w Nowym Testamencie. Ale Tradycja przekazuje nam różne świadectwa o nim:
- Według niektórych relacji, głosił w Judei, według innych, dotarł aż do Etiopii lub regionów wokół Morza Kaspijskiego.
- Różne źródła twierdzą, że poniósł męczeństwo, niektórzy mówią przez ukamienowanie, inni przez ścięcie lub ukrzyżowanie.
- Jego relikwie, według tradycji, zostały przeniesione do Rzymu, a następnie do Trewiru (Trier, w Niemczech), gdzie są czczone do dziś.
Chociaż źródła różnią się, wszystkie zgadzają się w jednym punkcie: Maciej zmarł jako świadek Chrystusa. Nie tylko zajął wolne miejsce: wypełnił misję, która została mu powierzona. Jego życie zostało zużyte z miłości do Ewangelii.
5. Czego uczy nas dziś Święty Maciej? Aktualność duchowa
Doświadczenie Macieja jest głęboko aktualne. W czasach, gdy szuka się widoczności, kariery i uznania, Maciej pokazuje nam siłę cichej wierności. Oto kilka lekcji, które możemy z tego wyciągnąć:
a) Bóg widzi to, co świat ignoruje
Maciej był ukrytym uczniem. Nikt o nim nie mówił. Ale Bóg widział go od początku. Bóg nie wybiera najbardziej znanych. Wybiera najwierniejszych. Jeśli służysz w anonimowości, w swojej parafii, w swojej rodzinie, bez oklasków, pamiętaj o Macieju: Bóg cię widzi.
b) Upadek jednego nie powstrzymuje planu Bożego
Zdrada Judasza była szokiem dla rodzącego się Kościoła. Ale niczego nie zatrzymała. Wręcz przeciwnie, przygotowała wejście nowego świadka. Również dziś, w obliczu skandali, grzechów i podziałów w Kościele, nie powinniśmy rozpaczać. Bóg nadal wybiera.
c) Powołanie rozeznaje się w modlitwie
Apostołowie nie dyskutowali godzinami, ani nie prowadzili kampanii wyborczych. Modlili się. I Bóg odpowiedział. Prawdziwym przewodnikiem Kościoła jest Duch Święty. A jeśli Go słuchamy, On nadal będzie wybierał Maciejów dzisiaj.
d) Ty również możesz być „dwunastym” dla kogoś
Zawsze wokół nas jest „pustka”: zraniona rodzina, wspólnota, która straciła wiarę, zerwana przyjaźń. Ty możesz być dzisiejszym Maciejem, tym, który nie szuka stanowiska, ale otrzymuje je od Boga, aby uleczyć to, co zostało złamane.
6. Kult liturgiczny i patronaty
Dzień 14 maja obchodzony jest jako święto Świętego Macieja. W liturgii tradycyjnej (ryt trydencki), jego święto przypada na 24 lutego.
Jest wzywany jako patron cieśli, inżynierów budowlanych i osób walczących z alkoholizmem, ale przede wszystkim jest potężnym orędownikiem dla tych, którzy muszą odbudować, naprawić i odbudować to, co inni zniszczyli.
Zakończenie: Apostoł na trudne czasy
Maciej to cichy, ale niezwykle silny apostoł. Symbol Kościoła, który nie zatrzymuje się na zdradach, ale idzie naprzód dzięki wierności Ducha Świętego. Jest świadkiem tego, że Bóg nie potrzebuje głośnych imion, ale serc gotowych do bycia wiernymi aż do końca.
W czasach, w których odczuwamy zmęczenie, zniechęcenie, w których wiele ran zadaje się Kościołowi od środka, potrzebujemy apostołów jak Maciej: obecnych, niezawodnych, wybranych przez Boga, nawet jeśli nie przez ludzi. Potrzebujemy mężczyzn i kobiet, którzy pozwolą się znaleźć tam, gdzie inni zawiedli. Potrzebujemy świętych naprawiających, którzy nie boją się wejść w próżnię, jaką zostawiła niewierność.
Nie każdy będzie Piotrem, Pawłem czy Janem. Ale każdy z nas może być Maciejem. Tym, którego Bóg widzi. Tym, którego Bóg wybiera. Tym, którego Bóg posyła, by uzupełnić brak, którego świat nawet nie zauważa.
Święty Macieju, apostoł wybrany przez Boga, wstawiaj się za nami, abyśmy potrafili odpowiedzieć na Jego wezwanie, nawet jeśli przychodzi ono pośród ciszy i cierpienia. Naucz nas być wiernymi, gdy inni zawodzą. Pomóż nam być narzędziami uzdrowienia dla zranionego Kościoła. Amen.
