Powiązane artykuły
Ścieżka do serca ofiary krzyżowej Chrystusa
Wstęp: Dlaczego Msza jest centrum życia chrześcijańskiego?
Msza święta to nie tylko rytuał ani niedzielny zwyczaj – to bijące serce życia chrześcijańskiego. W niej naprawdę staje się obecna ofiara Chrystusa na Krzyżu, bezkrwawo, ale realnie i skutecznie. Przez Mszę otwiera się drzwi do Tajemnicy Odkupienia, do udziału w Męce, Śmierci i Zmartwychwstaniu Jezusa.
Święty Jan Paweł II mówił: „Eucharystia tworzy Kościół” (Ecclesia de Eucharistia, 21). By jednak naprawdę zrozumieć, co dzieje się na każdej Mszy, trzeba na nowo odkryć jej cztery zasadnicze cele: latreutyczny, eucharystyczny, impetratoryjny i propitiatoryjny. Te starożytne terminy kryją żywe i głęboko aktualne prawdy, które potrafią przemienić nasze podejście do wiary i życia.
Ten artykuł ma na celu ukazać te cele z teologiczną głębią, duchową bliskością i praktycznym znaczeniem. Poznamy ich historię, fundamenty w Chrystusie i Piśmie Świętym, a przede wszystkim – jak je stosować w codziennym życiu.
I. Cel latreutyczny: doskonałe uwielbienie Boga
Co to oznacza?
„Latreutyczny” pochodzi od greckiego latreía, co znaczy kult, uwielbienie. Jest to pierwsze i najważniejsze zadanie Mszy: oddanie Bogu chwały, czci i uwielbienia, jako naszemu Stwórcy i Panu.
Jezus, doskonały uwielbiacz
Tylko Jezus Chrystus może przynieść Ojcu doskonałe uwielbienie, ponieważ jest wiecznym Synem, współistotnym z Ojcem. Jego ofiara na Krzyżu to nie tylko odkupienie, ale też najwyższe uwielbienie – Słowo wcielone oddaje Ojcu pełnię czci i miłości.
„Bóg jest Duchem, i tych, którzy go czczą, trzeba czcić w duchu i w prawdzie.”
(J 4,24)
Praktyczne zastosowanie: odkrywanie na nowo sacrum
Nasza świecka kultura często zatraciła poczucie sacrum. Redukujemy wiarę do próśb czy moralnych powinności, zapominając, że pierwsze przykazanie to miłować Boga nade wszystko (por. Mt 22,37). Uczestnictwo w Mszy w duchu latreutycznym oznacza:
- Przyjście na Mszę wcześniej i milczenie dla wewnętrznego skupienia.
- Użycie gestów (klęknięcia, pokłony) jako wyrazu wewnętrznego uwielbienia.
- Ofiary każdej Mszy jako akt chwały i oddania całkowitego Bogu.
II. Cel eucharystyczny: dziękczynienie
Co to oznacza?
„Eucharystia” oznacza dosłownie dziękczynienie. W Eucharystii wierny jednoczy się z Chrystusem, aby dziękować Bogu za wszystkie dary, od stworzenia aż po odkupienie.
Jezus, dziękujący aż do Krzyża
Podczas Ostatniej Wieczerzy Jezus „dziękował” zanim łamał chleb i oddawał Go jako swoje Ciało. Ten prosty, a jednocześnie głęboki gest pokazuje, że ofiar Eucharystyczna jest również głębokim dziękczynieniem. Chrystus dziękuje Ojcu i uczy nas, abyśmy dziękowali razem z Nim.
„We wszystkim dziękujcie, bo taka jest wola Boża w Chrystusie Jezusie względem was.”
(1 Tes 5,18)
Praktyczne zastosowanie: życie w duchu wdzięczności
Żyjemy w świecie pełnym narzekań, porównań i niecierpliwości. Odkrywanie Eucharystii jako dziękczynienia oznacza kształtowanie duchowości wdzięczności. Spróbuj:
- Po każdej Mszy odmów chwilę osobistego dziękczynienia.
- Każdego wieczoru dziękuj za co najmniej trzy rzeczy z dnia.
- Przed Komunią odmów Psalm 116: „Cóż oddam Panu za wszystkie dobrodziejstwa jego względem mnie?”
III. Cel impetratoryjny: ufna prośba
Co to oznacza?
„Impetratoryjny” pochodzi od łacińskiego impetrare = pokornie prosić. Msza to moment, aby przedstawić Ojcu nasze prośby, za siebie, innych, Kościół i świat. Prosimy nie sami – Chrystus sam się za nas wstawia.
Jezus, wieczny orędownik
Chrystus jest jedynym Pośrednikiem między Bogiem a ludźmi (por. 1 Tm 2,5). Jego przelana krew „woła głośniej niż Abelowa” (por. Hbr 12,24). Jego ofiara to trwałe wstawiennictwo, obecne w każdej Mszy.
„Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam.”
(Mt 7,7)
Praktyczne zastosowanie: modlitwa z wiarą
Czasem mamy wrażenie, że nasze modlitwy nie są słyszane. Każda Msza jest jednak najpełniejszym momentem, aby przedstawić Bogu nasze intencje. Przydatne pomysły:
- Spisz intencje przed Mszą i ofiaruj je w trakcie Ofiarowania.
- Regularnie zamawiaj Mszę w intencji chorego, zmarłego lub ważnej sprawy.
- Zachowuj nadzieję, wiedząc, że wszystko ofiarowane w Mszy zostaje wysłuchane, choć niekoniecznie tak, jak nam się wydaje, ale zgodnie z Bożym planem.
IV. Cel propitiatoryjny: zadośćuczynienie za grzechy
Co to oznacza?
Msza to również ofiara przebłagalna: zgładzenie grzechów przez zadośćuczynienie Ojcu, zarówno naszych, jak i całego świata. Choć tylko Chrystus mógł nas odkupić, to my możemy uczestniczyć w tym akcie ofiary.
Jezus, Baranek Boży zabierający grzech świata
Jan Chrzciciel nazywa Jezusa „Barankiem Bożym” (por. J 1,29). On jest prawdziwym Barankiem Paschalnym, który pojednuje nas z Ojcem. Krzyż to nie tylko miłość – to przywrócenie sprawiedliwości: akt zadośćuczynienia, którego człowiek sam nie może podjąć.
„On sam jest pojednaniem za nasze grzechy, nie tylko za nasze, lecz i za wszystkich świata.”
(1 J 2,2)
Praktyczne zastosowanie: duch pokuty
Msza to szkoła nawrócenia. Uczestnicząc w tym aspekcie:
- Często korzystaj z sakramentu pokuty, rozumiejąc, że ofiara Chrystusa nie zastępuje skruchy, ale ją uszlachetnia.
- Łącz codzienne cierpienia – pracą, chorobą, trudnościami – z ofiarą na Krzyżu.
- Miej serce skruszone, powtarzając za psalmistą: „Duch skruszony i uniżony, Boże, nie wzgardzisz.” (Ps 51,19)
Praktyczny przewodnik teologiczno-pastoralny
1. Przygotowanie serca na Mszę
Zrób rachunek sumienia, przystąp do spowiedzi w razie potrzeby. Im czystsze serce, tym bogatsze łaski Mszy.
2. Świadome przeżywanie czterech celów podczas Mszy
Każda faza Mszy może odpowiadać innemu celowi:
- Rytuały wstępne: skrucha → propitiatoryjny
- Liturgia słowa: uwielbienie → latreutyczny
- Ofiarowanie: prośba → impetratoryjny
- Konsekracja: adoracja → latreutyczny + propitiatoryjny
- Komunia: dziękczynienie → eucharystyczny
3. Msza jako szkoła życia
To, czego uczymy się na Mszy – uwielbienia, wdzięczności, modlitwy, zadośćuczynienia – ma kształtować nasz codzienny sposób życia:
- Uwielbiaj Boga w przyrodzie, ciszy, w drugim człowieku.
- Dziękuj również w cierpieniu.
- Módl się wytrwale.
- Ofiaruj swoje krzyże dla dobra świata.
Zakończenie: Odkrywanie Mszy jako skarbu naszej wiary
W czasach, kiedy wielu katolików uczestniczy we Mszy, nie rozumiejąc jej istoty, pilnie potrzeba na powrót odkryć głęboki teologiczny i duchowy sens czterech celów Eucharystycznej Ofiary. Nie chodzi tylko o wypełnienie obowiązku – chodzimy na Mszę, aby z Chrystusem uwielbiać, dziękować, prosić i zadośćczynić – jako cząstki Jego Mistycznego Ciała.
Każda Msza to szansa przemiany – nie tylko chleba i wina, ale też twojego serca, twojej rodziny, twojej historii i świata… jeśli bierzesz w niej udział z żywą wiarą.
„To jest moje Ciało, które za was będzie wydane; czyńcie to na moją pamiątkę.”
(Łk 22,19)
A ty? Jak przeżyjesz swoją następną Mszę?
