Powiązane artykuły
WSTĘP
Mało które wydarzenie w historii ludzkości jest tak wzniosłe i zarazem dramatyczne jak Ostatnia Wieczerza. Tamtej nocy w Wieczerniku zawiera się cała historia zbawienia: Bóg staje się człowiekiem, dzieli się swoim Ciałem i Krwią z przyjaciółmi, ustanawia Sakrament Miłości.
A jednak pośród Dwunastu był ktoś, komu Jezus umył nogi jak pozostałym, lecz kto już wcześniej sprzedał Go za trzydzieści srebrników.
Rodzi się pytanie, które od wieków zadają sobie wierni, teologowie i święci:
Czy Judasz przyjął Komunię Świętą?
A jeśli tak… jak to możliwe, że ktoś przyjmuje Ciało Syna Bożego i jednocześnie Go zdradza?
To pytanie nie jest wyłącznie historyczne czy teologiczne — ma głębokie znaczenie duchowe i duszpasterskie również dla nas dzisiaj. Bo za każdym razem, gdy uczestniczymy we Mszy Świętej, również zasiadamy przy stole Pana. Z jakim sercem do Niego podchodzimy? Z żywą wiarą czy z obojętnością? Z miłością… czy ze zdradą?
Przyjrzyjmy się tej tajemnicy — w świetle Pisma Świętego, Tradycji Kościoła, mądrości świętych i z otwartym sercem.
1. CO MÓWIĄ EWANGELIE?
Opisy Ostatniej Wieczerzy znajdujemy we wszystkich czterech Ewangeliach. Jednak Ewangeliści synoptyczni (Mateusz, Marek i Łukasz) oraz Jan przedstawiają różne kolejności wydarzeń, szczególnie dotyczące ujawnienia zdrajcy i ustanowienia Eucharystii.
- W Mt 26,20–29 i Mk 14,17–25 Jezus zapowiada zdradę przed ustanowieniem Eucharystii.
- W Łk 22,14–23 Eucharystia zostaje ustanowiona przed zapowiedzią zdrady.
- J 13 nie zawiera opisu ustanowienia Eucharystii, lecz skupia się na umywaniu nóg i chwili, gdy Jezus podaje Judaszowi kawałek chleba — znak jego rychłej zdrady.
Zatem: czy Judasz przyjął Eucharystię?
Czy był obecny, gdy Jezus konsekrował chleb i wino?
2. PROBLEM DYSKUTOWANY W TEOLOGII
Na przestrzeni wieków w Kościele ukształtowały się dwie główne opinie teologiczne na ten temat.
a. Tak, Judasz przyjął Komunię.
To stanowisko zajmowali Ojcowie Kościoła, tacy jak św. Augustyn i św. Jan Chryzostom, oraz wielu późniejszych teologów. Według nich:
- Judasz pozostał do końca Wieczerzy i przyjął Ciało i Krew Chrystusa jak pozostali.
- Jezus, wiedząc o zdradzie, ofiarował mu samego siebie jako ostatni gest miłości i szansę na nawrócenie.
- Judasz odrzucił tę łaskę, a jego Komunia stała się świętokradczym aktem najwyższej zdrady.
To podejście podkreśla nieskończone miłosierdzie Chrystusa, który daje szansę zbawienia do ostatniej chwili.
b. Nie, Judasz nie przyjął Komunii.
Tak uważał m.in. św. Tomasz z Akwinu i wielu średniowiecznych teologów. Ich argumenty:
- W J 13 czytamy: „Po spożyciu kawałka chleba natychmiast wyszedł. A była noc.”
- Ów „kawałek chleba” nie był Eucharystią, lecz gestem gościnności (chleb zanurzony w sosie).
- Judasz opuścił salę przed ustanowieniem Eucharystii, a więc nie przyjął Ciała Pana.
To stanowisko podkreśla, że Komunia Święta wymaga wewnętrznej dyspozycji, wiary i miłości — a Chrystus nie pozwoliłby na tak wielkie świętokradztwo w tak świętej chwili.
3. CZEGO NAUCZA KOŚCIÓŁ?
Kościół nigdy nie wypowiedział się dogmatycznie, czy Judasz przyjął Komunię, czy nie. Nie ma w tej sprawie obowiązującego nauczania.
To pytanie pozostaje otwarte — ale o ogromnym znaczeniu duchowym.
Tradycja, liturgia i duszpasterstwo zawsze ukazywały Judasza jako przestrogę przed niegodnym przyjmowaniem Komunii Świętej.
Już św. Paweł ostrzegał Koryntian:
„Kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie, winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej.”
(1 Kor 11,27–29)
Wielu Ojców Kościoła widziało w Judaszu obraz chrześcijanina przystępującego do Komunii w stanie grzechu śmiertelnego: fizycznie blisko ołtarza, ale duchowo daleko. Ciało jest obecne, lecz serce nie.
4. ZNACZENIE PASTORALNE: CO TO NAS UCZY DZIŚ?
Niezależnie od tego, czy Judasz przyjął Komunię, jedno jest pewne: jego serce nie było zjednoczone z Jezusem. I to właśnie jest kluczowe.
Dziś miliony katolików przystępują do Komunii — często bez spowiedzi, bez przygotowania, bez żywej wiary w obecność Jezusa. Ile razy i my postępujemy jak Judasz?
a. Komunia to nie prawo, lecz dar.
To ogromna łaska, ale wymaga, byśmy byli w stanie łaski uświęcającej — czyli bez grzechu śmiertelnego, pojednani z Bogiem, pragnący żyć w przyjaźni z Jezusem.
b. Komunia bez nawrócenia to świętokradztwo.
To nie tylko brak pobożności, ale poważna obraza Ciała Chrystusa. Katechizm naucza:
„Kto ma świadomość grzechu ciężkiego, powinien przystąpić do sakramentu pojednania przed Komunią.”
(KKK 1385)
c. Judasz miał wszystko — i odrzucił.
Był blisko Jezusa, słuchał Jego słów, widział cuda, siedział z Nim przy stole — i Go zdradził! Bycie fizycznie blisko Jezusa nie wystarcza. Trzeba być blisko sercem, trzeba kochać i dać się przemieniać.
5. JUDASZ I MY: LUSTRO DLA WSPÓŁCZESNYCH
Judasz to nie tylko postać z przeszłości. To lustro dla nas, współczesnych chrześcijan.
- Za każdym razem, gdy wybieramy grzech zamiast miłości Boga, sprzedajemy Jezusa za nasze „trzydzieści srebrników”: przyjemność, pychę, karierę, próżność…
- Za każdym razem, gdy przystępujemy do ołtarza bez spowiedzi, bez miłości, bez wiary, zdradzamy pocałunkiem.
- Ale za każdym razem, gdy się nawracamy z pokorą, Chrystus przebacza — tak jak przebaczył Piotrowi, który się Go zaparł.
Różnica między Judaszem a Piotrem nie polega na grzechu, lecz na odpowiedzi na Miłość. Piotr zapłakał, wrócił — i został przebaczony. Judasz rozpaczliwie odrzucił miłosierdzie.
6. ZAPROSZENIE WCIĄŻ AKTUALNE: STÓŁ JEST ZASTAWIONY
Jezus wciąż celebruje Swoją Wieczerzę podczas każdej Mszy Świętej. Wciąż łamie chleb i oddaje się nam. Myje nasze nogi, patrzy z miłością… i zadaje jedno pytanie:
„Czy mnie miłujesz?”
Zanim przystąpisz do Komunii: zbadaj swoje serce. Czy coś trzeba wyznać? Czy komuś musisz przebaczyć? Czy jest rana, którą możesz oddać Panu? Nie bój się. Biegnij do konfesjonału. Biegnij do Miłości.
Bo jeśli dziś przyjmujesz Komunię jak Judasz, ryzykujesz wieczne zgubienie. Ale jeśli przyjmujesz jak Jan, oparty o Serce Jezusa, wtedy Eucharystia cię leczy i zbawia.
ZAKOŃCZENIE:
Czy Judasz przyjął Komunię podczas Ostatniej Wieczerzy? Może tak. Może nie. Ale to nie jest najważniejsze pytanie.
Najważniejsze pytanie brzmi: jak ty przyjmujesz Komunię Świętą?
Niech ta refleksja pomoże nam wzrastać w wierze, świadomie przeżywać Eucharystię i na nowo rozpalić miłość do Najświętszego Sakramentu.
Bo wszystko rozstrzyga się w tej chwili, gdy podchodzisz do ołtarza… a Jezus patrzy na ciebie z miłością.
